Marjolijnvandermade.reismee.nl

I am going on an adventure!

zo als beloofd verhaal nummer twee

17/04/2015

en nu is het echte avontuur waar ik de halve wereld voor over ben gereisd.... Backpacken. In mijn lastate dagen in Auckland ben ik begonnen met pakken en mijn grootste hobby: schoonmaken. Maar tussen deze bezigheden moest er ook nog gewermt worden... En op mijn een na laatste dag moest ik van enig collega alvast afscheid nemen dus zijn we met een drankje op het achterdek van de bar gaan zitten en een aantal drankjes zijn we met een aantal nog naar de kroeg geweest tot de lichten aangingen en zijn we rollend, kruipend en stumbeling naar huis gegaan, om de volgende ochtend wakker te worden van de wekker (8am) met the most disgusting feeling ever! Dus rustig opstaan, douchen, heel veel koffie en beginnen met de laatste schoonmaak en inpak sessie. En als je zo brak bent als ik me toen voelde is dat het slechte idee ooit!

Dus met een brak hoofd ben ik aan de verhuizing begonnen en alles ging natuurlijk mis... Volgens die heks van een landlord waren de muren niet goed schoon dus mocht ik in de weer met een spons en toen de muur schoon was en ik borg in mijn portemonnee wilde stoppen... Foetsie portemonnee... Dammit!! ( bleek gewoon in en andere tas te zitten dan normaal). Na enige gestommel ging ik op weg naar de AirBnB waar ik en Jus een aantal nachten zouden blijven. na een kleine speurtocht kwam ik eindelijk aan bij de AirBnB. Spullen neer gooien en snel naar Ponsonby om onze auto te kopen...pffffff. Na enig geregel, papierwerk en het leegplunderen van mijn fooienpot was de auto van ons.

en toen op naar m'n laatste avondje bij The foodstore. SNIK. Nadat ik klaar was met werken en van iedereen afscheid had genomen liep ik met een dubbel gevoel weg, ondanks dat ik echt toe ben aan vakantie en natuurlijk niet kon wachten om Justin weer te zien en we samen vakantie konden vieren, wist ik bij de eerste stap die buiten de deur zette dat ik deze plek zou gaan missen. Ondanks al het harde werken zijn het de collegas die mij elke keer weer aan het lachen konden maken en mij deel lieten uitmaken van hun leven hier en ik zal ze nooit vergeten. Gelukkig weet ik dat ze om me geven en met zullen missen net zoals dat ik hun zal missen.

24/04/2015

op de vroege ochtend van 18 april kwam Jus eindelijk aan. Nadat ik beetje had geslapen ging ik richting de bus, die precies voor m'n neus vertrok... Godver! Nouja dan maar met de taxi. En toen was het zover, na 5,5 maand alleen te hebben geskypt, geen knuffels, kusjes heb ik hem eindelijk weer in m'n armen. We zijn vanuit het vliegveld dus snel naar de AirBnB gegaan om "bij te slapen". Toen we wakker werden hebben we lekker ontbeten met pannenkoekjes, want onze hosts hadden er teveel gemaakt nomnomnom! Daarna hebben we een klein rondje gemaakt langs Ponsonby, de haven, alle plekjes waar ik een trial had gehad, had gewerkt en natuurlijkThe Foodstore waarbij iedereen naar buiten kwam om Jus te zien. En als afsluiting van de eerste avond hebben we heerlijk gegeten bij The Blue Breeze Inn met dumplings, wontons, flesje wijn... Yummy yummy we had love in our tummy!

Zondag zijn we naar the Sky Tower geweest en hebben heerlijk in Victoria park in het zonnetje gelegen. Omdat ik natuurlijk alle mooie plekjes wilde laten zien zijn we voor zonsondergang met de auto naar Devonport gereden, waar je een super mooi uitzicht hebt op Auckland en lekker rustig langs het water kan lopen en alleen de zee hoort. Terug in de BnB heb ik voor ons gekookt en de rest van de avond film gekeken. Aangezien we dinsdag ochtend op tijd weg wilde hebben de maandag besteed met het doen van boodschappen en hebben we s avonds op m'n werk gegeten. Eerst een glaasje bubbels en daarna aan tafel. We kregen eerste een amuse van een aantal van de voorgerechtjes, het is echt super mooi opgemaakt en smaakte ook super, vooraf hadden we crayfish en Bluff oyster, they're sooooo good! En voor het hoofdgerecht kregen we een spoom van peerijs en basilicum gevolgd door onze hoofdgerechten (tuna&duck). Als afsluiting van de avond hebben we nog een drankje gedaan bij collega's om vervolgens ons bedje op te zoeken en in gedachte afscheid te nemen van The City Of Sails.

de ochtend erna hebben we de verzekering geregeld en kon om 11 uur de vakantie echt beginnen. Onze reis begon richting Bay of islands. Het was super mooi weer en tussendoor zijn we gestopt in Paihia voor een broodje in de zon. Hier hebben we een camping in de buurt uitgezocht. Dit was een veldje aan een beekje in the middle of nowhere. Gelukkig was een wel een WC maar naar het bezoeken van deze heb ik vrij snel het besluit genomen dat wildplassen een betere optie was en leek dat idee van die plas tuitjes voor vrouwen nog niet eens zo'n slecht. Het was nog een beetje onwennig om de in auto te slapen maar we zijn er van overtuigd dat we gaande de reis er beter in gaan worden.

De dag erna zijn we richting Cape Reinga gegaan waar de South pacific ocean en de Tasmaanse zee bij elkaar komen. Maar voordat we daar waren hebben we eerst echt kennis gemaakt met de Nieuw Zeelandse High Way. Dit zijn wegen waar je gewoon honderd mag rijden maar af en toe even moet afremmen omdat er een scherp bochtje aankomt. In Nederland zouden we deze wegen als 80 km of soms zelfs 60 km wegen categoriseren, maar nee hoor hier mag je gewoon lekker honderd over de weg en wordt er gelukkig voor de bocht aangegeven dat wordt geadviseerd om af te remmen tot bijvoorbeeld 45 km per uur en komt het regelmatig voor dat je in een soort van achtbaan terecht komt. Maar het is wel verschrikkelijk mooi en na elke bocht verbazen we ons weer over het uitzicht.

Na cape Reinga hebben we aanstalte gemaakt naar 90 mile beach, een strand waar je met de auto op mag, en dat leverde weer de enige oh's en ah's op. Omdat we niet zo super veel tijd wilde besteden hebben we besloten op weer richting Auckland te rijden en te overnachten in Whangarei. We hebben dus in een dag van Bay of islands naar cape reinga gereden en via 90 mile beach en the high Way terug richting Auckland... Geloof me dit zijn veel kilometers die we hebben gemaakt en ik was er helemaal klaar mee toen we in Whangarei aan kwamen. We hebben snel wat gegeten bij een Thai, wel super lekker trouwens, en hebben daarna een rustplekken gevonden waar we konden slapen en tot onze blijdschap de ochtend werden gewekt door twee hanen... Make my day.

De 23e zijn we vanuit Whangarei via Auckland naar coromendal gegaan. Er waren hier een paar plekjes die ik heel graag wilde zien dus dat hebben we ook gedaan. We zijn eerste langs hot water beach gegaan. Hier heb je in de grond bronnen met grondwater zitten die worden verwarmd door een warmte die vanuit een scheur in de aarde naar boven komt. We hebben dus een schepje gekocht en met laag water, samen met nog 20 anderen, een gat proberen te graven. En jawel er was echt warm water en we heben onze voetjes heerlijk verwarmd. Hierna zijn we een klein stukje verder gereden om cathedrale cove te bewonderen en de zon lichtjes te zien zakken, echt heel mooi. Omdat het al wat later was hebben we een dichtbijzijne camping opgezocht, met douche, en hebben we hier heerlijk overnacht en konden we de dag erna weer fris op pad.

Elk stukje dat we rijden blijven we onze ogen uitkijken. Elke 10 minuten zijn anders. Het ene moment zitten we in een achtbaan door de bushbush en het volgende moment rijden we door een vlak gras landschap met koeien en schapen aan beiden zijden en daarna komen we weer een groot en vooral prachtig meer tegen. En de nachten zijn hier vaak vrij helder dus kan je de mooiste sterren hemels zien. Echt geweldig!!

Al voordat ik richting nieuw zeeland ging waren Jus en ik het over een ding eens we moesten en zouden naar Hobbiton, de filmset van The Shire voor zowel The Hobbit als Lord Of The Rings. En nu was het eindelijk zover! We zijn redelijk oprijd vertrokken en een WiFi plekje in de buurt gezocht om zo een online boeking te maken voor die dag. Dus rustig aan reden we richting Matamata tot we de afslag voor Hobbiton zagen en reden we voor een heuvelachtig landschap vol met schaapjes. Daar aangekomen stapte we op een bus richting de set, die achter de heuvels ligt. En het was echt fantastisch! Van alle hobbithuisjes hebben ze er 39 behouden voor publiek, je hebt grote huisjes, kleine huisjes etc in allerlei kleuren. De verschillende maten van de huisjes hebben te maken het gezichtsbedrog dat ze creëeren in de film. Zo hadden de personen die de hobbit speelde een deurtje op normale hoogte maar zodra Gandalf (die tovenaar) het huis van Bilbo Baggins binnen ging was dit deurtje 40% verkleint zodat het leek als hij groter was... Puur gezichtsbedrog dus. De hobbit huisjes op de set zijn van binnen helaas leeg maar het Baggins huisje is nog wel het begin van de gang ingericht zodat de binnenkomst nog kon worden gefilmd. De rest van alle binnen opnames zijn opgenomen in de studio in Wellington. De persoon die ons rond leidde vertelde ons ook wat een perfectionist Peter Jackson is. Zo hebben ze bijvoorbeeld een vijver gemaakt voor de opnames, dit hebben ze echter zo goed gedaan dat alles kikkers in de nabije omgeving naar deze vijver kwamen. De kikkers kwamen echter ook met het gepaste geluidsvolume dat de acteurs opgegeven moment niet meer te horen waren. Op dit moment heeft Peter Jackson de helft van zijn crew de vijver in gestuurd om zoveel mogelijk kikkers te vangen en deze in een vijver een paar kilometer verder op los te laten. En zo zijn de pruimen bomen die in de eerste film van lord of the rings precies vier seconden in beeld zijn geweest waren helemaal geen pruimen bomen... In het boek staat beschreven dat Frodo, vlak voordat Gandalf de eerste keer het dorp in komt, onder een pruimen boom ligt. Dit leek Peter Jackson een goed beeld om aan vast te houden. Echter had hij nog al moeite met het vinden van een pruimen boom in de juiste size. Gelukkig heeft hij hier een oplossing voor gevonden, de appels en peren bomen hadden gelukkig wel de juiste size dus heeft hij een aantal bomen aangeschaft en een aantal studenten, vrijwillig, deze bomen laten strippen en laten decoreren tot volledige pruimenbomen die vier seconden in beeld waren.

Het was echt een super geslaagde rondleiding en aan het einde kregen we in The Green Dragon een hobbit refreshment en gingen we langzaam richting de bus die ons weer terug bracht naar de auto's. Langzaam zijn we als hobbitjes richting onze slaapplek gegaan. Deze avond hebben we op een veldjes geslapen aan een meertje met een SCHONE WC jeeeej!! En na een rustig nachtje en een uitgebreid ontbijtkoek hebben we de reis naar het zuiden voortgezet via de stinkende geisers in Rotarua, Lake Taupo (echt super mooi) richting Tongariro national park. Want zoals sommige weten heb je in dit park The Tongariro Crossing, een van de 10 mooiste hikes van de wereld en die moest ik natuurlijk doen. We hadden een plekje uitgekozen via een app maar die hebben we helaas niet kunnen vinden dus hebben we op de parkeerplaats van een scenic view geslapen, dit bleek een hele mooie waterval te zijn. S avonds hebben we hier een vuurtje gemaakt en hier ons eten op klaar gemaakt. Omdat s avonds hier de temperaturen dalen en het enige vuur dat we hadden het kampvuur was zat ik daar met mijn fleece trui aan en een lampje op m'n hoofd... Wie had dat gedacht van dit prinsesje?!

De ochtend waren we oprijd opgestaan voor de Crossing, die zo ongeveer 6 tot 7 uit duurt. En om 10:15 begonnen we vol bepakt met eten, drinken en kleding om ons warm te houden aan de klim. Het was wat warmer als dat we dachten dus na de eerste kilometers stond het zweet ons op de rug en gingen de truien snel uit. We zetten voet richting Mount Tongariro met Mount Doom aan onze zij (dat is die berg van Lord Of The Rings waarin de ring wordt vernietigd). Het begin ging eindelijk vrij prima, een paar trappertjes en hellingen maar na de eerste top werd het toch wel wat zwaarder en voelde ik me als een mini berggeitje buiten het hoog seizoen (uit topconditie dus). Hoe hoger we ook kwamen hoe harder het ging waaien en hoe kouder het werd dus de truien gingen snel weer onder de jassen en de mutsen werden tevoorschijn getoverd. En na het meest geweldige uitzicht vanaf de top van 1886 meter begonnen we aan onze 10 km lange afdaling. Een makkie zou je denken, helemaal voor mensen die met gemak 10 km hardlopen en vijf dagen in week worden betaald om 20 km per dag te lopen, maar dit viel flink tegen. Door het steeds afremmen tegen de helling ga je dit voelen in je knieën en uiteindelijk in je heupen en kostte dit bijna meer energie dan een berg beklimmen.

Rond 16:15 waren we eindelijk bij het eind punt en waren we heel blij dat we het hadden gehaald. Het was zwaar maar het was het bijna breken van beide enkels over die rot stenen en bevroren vingers meer dan waard. Wat we daar hebben gezien was zo ongelofelijk mooi en valt bijna niet te omschrijven. En de douche erna voelde daardoor nog lekkerder. Maar dit was een eens en nooit meer en dit werd nogmaals bevestigd toen we de dag erna wakker werden en ik me als 65+ voelde met mijn pijnlijke heupen van de afdaling.

Met de spierpijn in het lichaam reden we de dag erna naar Windy Wellington. Hier hebben we twee nachtjes geslapen. We kwamen wat later aan de eerste dag en hebben besloten om nog een dagje te blijven om wellington in te gaan, een dagje rust. Deze dag hebben we lekker gelunched, museum bezocht, een toppunt gekocht voor ons veel te harde bed, biertjes gedronken en heerlijk gegeten bij Crab Shack in de haven.

En nu zitten we alweer op het zuider eiland. Vandaag, 29 april, hebben we de Ferry gepakt naar het zuider eiland en gaan we de fjorden bekijken, Bluff oesters eten in Bluff en nog veel meer. En toen we van de boot af kwamen wisten we meteen dat het zuider eiland ons zou gaan verrassen want het was meteen weer adembenemend.

CANT WAIT!

Reacties

Reacties

Mam

wat een heerlijk verhaal, we zijn helemaal op de hoogte. Af en toe met een ???? en een ????. Veel plezier samen, klinkt avontuurlijk en te gek. Al die indrukken. Liefs mam

Ronald Hameka

Mooi verhaal Marjolijn en Justin.
Je kunt wel merken aan je taal gebruik dat je al een tijdje in nieuw zeeland zit.
Liefs van mij pappa

oma en opa

Hallo Marjolijn en Justin,
We hebben genoten van het verhaal. Wat een avonturen,
je schrijft ook heel leuk. Gezellig om te lezen.
Heel veel plezier samen en geniet ervan.
Dikke kus van ons

Frans en agnes

Hallo, Justin en Marjolijn

Leuk verhaal Marjolijn. Zo blijven we op de hoogte.
Heel veel plezier samen.
Liefs Frans en Agnes.

Kimm en Marcel

hi avonturiers....
Waanzinnig verhaal! Heerlijk hoor om te lezen dat jullie zo genieten daar...
En eh... De ijsselloop in tegengestelde richting was geen Mount Doom maar ook heeeeeeeel zwaar????...
Hoop dat jullie ook zo kunnen genieten op het zuider eiland met alle pracht die daar te zien is!!

Liefs uit Deventer

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active